Brother and I are taking Litratong Pinoy meme quite seriously to the point that even our sister wanted to join, and is planning to use our family blog for her entries. Anyway, both of them planned on sharing olden structures, so I wanted to go a little dramatic... as always.
{Kami ng kuya ko ay masyadong seryoso sa Litratong Pinoy, na pati ang aming kapatid na bunso ay gusto na ring sumali, at planong gamitin ang aming family blog para sa kanyang mga lahok. Ang dalawa kong kapatid ay maglalahok ng makalumang istruktura, kaya ninais kong maging madrama (lagi naman).}
This is a picture of brother and I taken from my old magnetic album. For sure this picture's old already because this was taken when I celebrated my first birthday, but although the picture itself is old already, there's something in this picture that's older than my brother and I...
{Ito ay litrato namin ni kuya galing sa luma kong magnetic album. Panigurado, ang litratong ito ay luma na dahil ito ay kinunan noong ako ay magdiwang ng aking unang kaarawan, pero meron pang isang bagay sa litratong ito na mas matanda pa sa amin ng kuya ko...}
Can you see now? Yes, it's the blanket. According to mom, this blanket was given to them as a present when my parents were married - January 21, 1978. I wonder what's with this blanket that made it last for three decades and still very tough. When I saw the blanket covering mom's bed, I knew I already have my entry for this week.
{Kita niyo? Tama, ang kumot. Sabi ng aming ina, ang kumot na ito ay regalo sa kanila ng aming namayapang ama noong sila ay ikinasal - Enero 21, 1978. Hindi ko alam kung bakit ang tibay tibay ng kumot na ito at tatlong dekada na ang lumipas ay maayos pa rin. Nang makita ko itong kumot na ito na ginawang kobre kama ng aming ina, alam ko nakita ko na ang lahok ko para sa linggong ito.}
Big thanks to mom for taking the second picture. Before she left for her CFC prayer meeting last night, we asked her to take this picture so I can post it for today's LP. =) Yeah, even our mom's becoming a photo crazy person like her children now!
{Isang malaking pasasalamat sa aming ina para sa pangalawang litrato. Bago siya umalis papuntang prayer meeting kagabi ay nakiusap akong kunan kami ni kuya ng litrato para mai-post ko ngayong araw. Ang aming ina ay nagiging isang photo crazy na rin gaya ng kanyang mga anak!}
*** Jenn ***
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
28 comments:
the smiles are still the same, somethings never meant to change. :)
Ang saya naman!!Parang pinalaki lang kayo..parehong-pareho...
so cute. kitang kita ang closeness nyo. :-)
all-time favorite kumot pala yan...sana tumagal pa yan ng maraming taon.
Yun blanket nga! Aliw! Nakakatuwa naman kayong dalawa!
hahaha ang cute, pareho pa rin ang smile ng bro mo .... sarap tignan ang mga lumang litrato natin ano.. happy Lp!
eto pala akin:
http://jennysaidso.com/2008/10/lp-luma-na-already-old.html
http://jennys-corner.com/2008/10/lp-luma-na-already-old.html
aliw! pareho pa rin ang blanket. at yun pa rin ang itsura nyo since bata kayo :)
ang cute nyo ng mga bata kau, hanggang ngayon naman eh ^_~.
cute! ganun pa rin ang ngiti ng kuya mo ;-)
ang galeenggg... sobra kasabay nyo nang tumanda yung blanket.
sana buo pa ren sha hanggang sa makapag-asawa kayo at magka-anak
pwedeng ipamana diba?
mas matanda iyong kumot sa iyo? galing ha. ang tibaaay. :D
oo nga ano, same yung ngiti ko PERO namimiss ko yung old hair ko...bakit kasi naging kulot ang hair ko nung tumanda :((
ang nabago lang yung may pimple scars na ako.
ang sabi ko nga nung nakuha yung 2nd litrato, sa laki namin, di na makita yung kumot :))
eto aken lahok
magandang araw ka-litratista :)
Salamat sa pagbisita :)
Ang tindi ng kumot na yan ha... ang tagal ng buhay.
I love your concept for this week's theme. Baka next shot dapat mga anak na ninyo ni Jay ang nasa kumot na iyan.
buti close kayo ni brother. :) it's very evident sa pics.
http://moonlight-mom.blogspot.com/
http://linnormarikit.wordpress.com/
Di lang kumot ang tumagal - pati "closeness" ninyo ni Jay...kitang-kita sa mga larawan! :)
ang tibay ng kumot...kagaya ninyong dalawa. ang sweet :)
uy ang galeng...parang di naman nag fade ang blanket, siguro bihira gamitin?
ang galing naman! una, i love both your and your brother's dimples. :D pangalawa, tuwa ako sa pose niyo, hehe! sana nag-exchange kayo ng places para talagang gaya yung orig one. :) and third, galing ng kumot, buhay na buhay pa. :) iba talaga siguro ang craftsmanship noong mga panahon na iyon. :)
great entry! :)
napansin ko rin na parehong pareho ang smile ni kuya noong bata siya at sa recent photo niya. maging close pa sana kayo lalo. :)
ang cute naman. katuwa ang closeness nyo magkapatid. :)
ang galing...may sentimental value na ang kumot na yan...puede nang ipamana sa mga susunod na henerasyon! :)
hehehe. un eh. =) cute naman ng picture nyo ni bro..
mukhang close po talaga kau.. =)
Ang cute naman..siyempre, bukod sa kumot, pansin ko din ang cassette player :D
wow ang galing ah!
Nalate ako ng dalaw! Cute! katuwa, precious memories!
kayong kayo pa rin talaga! saka ang tibay ng kumot ha, nakakabilib
bigla kong naalala yung unan ko! hahaha! 3 decades na din un at gusto ng itapon ng asawa ko. :D
Sana same posing din gawa nyo tulad dun sa isang litrato. hehehe :D
Post a Comment